Nog niet zo lang geleden kreeg ik een telefoontje van een oudere dame: “Een Alzheimercafe, is dat net zoiets als een kroeg, want ik zou er wel eens naar toe willen, maar ik weet niet wat ik me erbij moet voorstellen?” Nee, mevrouw” zeg ik, en ik leg uit wat een alzheimercafe doet. “Oh wat leuk, zegt ze, “kan ik daar iedere avond naar toe voor een kopje koffie en een praatje met lotgenoten?” Nee,helaas kan dat niet, maar waar woont u, dan zoek ik even voor u op waar en wanneer er bij u in de buurt een Alzheimer cafe is”. “Als u dat zou willen doen,dan maakt u me erg blij, want ik heb geen computer,en ik zou er toch niet mee overweg kunnen”. Ik ga aan de slag met mijn computer en ik heb als snel een alzheimercafe bij haar in de buurt gevonden. Ondertussen babbelen we wat. Ik vertel haar dat ze er iedere 1e dinsdag van de maand terecht kan. “Fijn, dat ga ik doen”.
Uit de vele telefoontjes die ik krijg, blijkt dat de Alzheimercafe’s echt een uitkomst zijn. Mensen die er geweest zijn vinden het fijn dat ze gesprekken kunnen voeren met lotgenoten. Dat er soms vriendschappen ontstaan. En dat mensen met partners met dementie of alzheimer elkaar tips geven en handigheidjes hoe met bepaalde dingen om te gaan. Ik raad mensen vaak aan om eens te gaan kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten