Ik zat dit afgelopen weekend naar de Primavera te kijken. Dat is een wielerkoers van Milaan naar San Remo. Ergens op de Bloemenriviera valt de tv erin. Vanaf dat punt begin ik ook te kijken want ik ben een enorme wielerfan. Ik kijk naar alle voorjaarklassiekers enz. Dus de Primavera. Ik zit er helemaal in en opeens rijden ze door Laqueglia. Daar gingen we vroeger op vakantie. We zaten dan in Motel Euro. Prachtig uitzicht maar verder stelde het niet veel voor. Maar een lol dat we hebben gehad daar. En toen ik het op de tv zag kwamen zelfs de geuren van die vakantie’s naar boven. De wandeling naar beneden naar de “Bagni”. Daar hadden we dan een bed gehuurd voor de hele vakantie. Je zag iedere dag dezelfde Italiaanse families. Die zaten de hele dag daar. Met bakjes met eten erin. Mijn vader haalde tussen de middag de kaart tevoorschijn en dan werd er een “ritje”uitgestippeld. Meestal eindigde dat in een slaperig dorp waar nog siesta was en de winkels nog dicht waren. Maar ook dat mocht de pret niet drukken. Een ijsje erbij. Heel soms een terrasje langs een weg, met stoeltjes op de stoeprand. En meestal was het bloedheet. Stiekem hoopte je dan dat je niet zo laat weer terug was, dan konden we nog even naar het strand. Heerlijk was dat, laat in de middag, dan kwamen die families weer. De geuren van etensluchten die uit de diverse restaurantjes op de boulevard kwamen. En dan zanderig en warm loom terug naar het appartement. Vanaf het balkon loeren naar de zee, waar het langzaam donker werd. En dan kwamen de lichtjes van de vissersbootjes. We aten de spaghetti die mijn moeder in elkaar flansde. Heerlijk. Ik weet bijna zeker dat het niet lang zal duren of ik ga toch ook weer naar Italie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten