Schouderklopje!!!!

Op een ochtend, ik zit een beetje voor me uit te mijmeren, bedenk ik opeens dat ik al mijn collega’s van de Alzheimertelefoon eens een opsteker moet geven. Ik vind dat al die mensen, die vrijwillig een ochtend, middag of avond thuisblijven om de telefoon te beantwoorden een pluim verdienen. En de  mensen die s'nachts telefoondienst hebben, die moeten we vooral  niet vergeten. Allemaal voeren ze moeilijke gesprekken. Soms leuk, soms verdrietig, soms heel ingewikkeld en dat proberen ze toch allemaal zo goed als het kan af te handelen. Met veel liefde staan ze al die mensen te woord.  En soms zijn mensen helemaal niet zo aardig, en je hebt ook de nodige grapjassen die keihard roepen “help, help mijn  moeder  is dement wat moet ik nu”. Dan denk je eerst nog dat het waar is, maar meestal haal je die”leukerds”er wel zo tussen uit.  Of de “hijgers”. Ook een leuke groep. 

Voor allemaal een flinke schouderklop…..!