Er zijn ook gesprekken waar erg veel gelachen word, ook al gaat het over een heel serieus onderwerp. Op een middag belde er een man,hij vertelde dat zijn broer dementerig was, zoals hij het noemde. Dat zijn broer nog thuis kon blijven wonen, kwam door zijn vrouw. Deze vrouw zorgde ervoor dat hij zijn medicijnen op tijd kreeg. Schone kleren aanhad. En genoeg at. Ook had ze bedacht dat het goed was als hij een boodschapje per dag deed. Dat was elke dag hetzelfde liedje: 1 pak melk. Dat was goed te onthouden voor deze meneer. En hij kreeg precies genoeg geld mee om dat pak melk te betalen. Meer niet. Dus was het heel raar dat deze meneer ook altijd met het ochtendblad thuiskwam. Tegen zijn vrouw zei hij dan dat hij die gewoon had gekocht. Haar nieuwsgierigheid dwong haar op een ochtend om achter haar man aan te lopen en te kijken hoe hij aan deze krant kwam. Hij jatte hem gewoon uit de bak. Waar je dan vervolgens nog geld in een bakje moest gooien. En dat was nou net wat hij niet deed. Toen zei hem er later naar vroeg: zei hij : “die kranten liggen er toch voor?”Er heeft nog nooit iemand tegen me gezegd dat dat niet mocht.” Soms nam de man ook wel eens een winkelwagentje mee. Dan deed hij dat pak melk en de krant erin en wandelde er op zijn gemak mee naar huis. Hup de lift in en dan de galerij op en dan parkeerde hij dat winkelwagentje voor de deur. De broer en ik hebben daar verschrikkelijk om moeten lachen. We zagen helemaal voor ons hoe deze man met een rammelende winkelwagen van het winkelcentrum naar huis wandelde. Met alleen een pak melk en een krant. En tot overmaat van ramp moest deze man de winkelwagen van zijn vrouw ook weer helemaal, maar dan leeg, terugbrengen naar de winkel. Natuurlijk rammelt zo’n wagentje dan nog veel meer. Deze broer vond het ook hilarisch. En vertelde hij erbij, op verjaardagen doet dit verhaal het altijd prima. Zijn broer en echtgenote vinden het ook niet erg, als dit verhaal verteld word. Ze kunnen er gelukkig ook om lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten