Ellende

Soms kom je bij je vrijwilligerswerk ook een hoopje ellende tegen. Zo ging ik van de week op bezoek bij Meneer en mevrouw P. Zij kan niet lopen zit heel de dag in een stoel en hij zorgt voor haar. Ik kom daar nu een paar weken. En ik zie meneer er gewoon onderdoor gaan. Hij maakt zich zorgen, maar moet ook alles regelen. Zij zit in die stoel en doet lelijk. Uit onmacht denk ik dan. Van de week belde ik aan, meneer deed open en ik zag aan gezicht dat het helemaal niet goed ging. Toen ik binnen kwam zag ik mevrouw in haar stoel met een gezicht als een donderwolk zitten. Ze deden stilzwijgend lelijk tegen elkaar. Ik begon vrolijk aan een praatje in de hoop dat ze wat los  kwamen. En ja hoor, meneer ging zijn hart luchten. Dat hij er niet meer tegen kon, dat zij ruzie maakte, dat hij haar zo weer naar het verzorgingshuis zou brengen. Zij liet duidelijk merken dat ze dat niet wilde ( ze kan heel moeilijk praten). Ik zei tegen meneer dat hij lekker even moest gaan wandelen, en dat ik op mevrouw zou letten en ook wat met haar zou babbelen. Ik hoopte wijzer te worden, wat er nu aan de hand was. Zo gezegd, zo gedaan. Maar dat is niet zo makkelijk met iemand die niet goed uit haar woorden kan komen. Uit haar woorden maakte ik op dat ze verdrietig was, dat ze wel lelijk tegen hem had gedaan, maar dat ze er niet meer  tegen kon. Waar ze verdrietig van was, en waar ze niet tegen kon daar ben ik tot nu toe nog steeds niet achter. Zelf denk ik dat het komt omdat ze niets meer kan. Maar dat verzin ik zelf. Ik weet ook niet wat er zich verder in zo’n week dat ik niet kom afspeelt. Meneer kan niet slapen, omdat hij drie keer per nacht gaat kijken bij zijn vrouw. Ik stel voor dat het misschien beter is als ze toch een paar keer per week naar de dagopvang gaat. Meneer zegt dat ze dat niet wil en begint te huilen als ze haar ophalen. En dat kan hij dan weer niet aanzien. Ik ben er even stil van, er is gewoon geen oplossing. Hij wil voor haar zorgen, maar gaat er aan kapot. Zij wil niet inde verzorging of naar de dagopvang. Dus blijft alles zoals het is en dat is volgens mij niet goed. Maar gelukkig hoef ik daarin geen beslissingen te nemen. Dat moet meneer doen. En ik hoop dat hij uiteindelijk wijs besluit….