Ik dacht, ik ga een blogje schrijven over de verjaardag van
mijn moeder, vandaag dus. Maar ineens tijdens het schrijven kon ik het niet. Er
kwamen teveel herinneringen boven. Leuke en tragische. Vooral de verjaardagen
die we vierden in het verpleeghuis. Dan reserveerde ik een tafeltje in het
restaurant. Mijn moeder werd dan in haar super grote rolstoel naar dat tafeltje
gereden. Soms kon je zien dat ze het leuk vond, soms was er niets van haar gezicht
af te lezen. Vooral de laatste jaren moest ze gevoerd worden. Hapje voor hapje
ging naar binnen. Of ze het lekker vond, dat kon ze niet zeggen. De eerste
jaren in het verpleeghuis kon ze nog wel een beetje praten. Al was dat vaak ook
onsamenhangend. Maar dan verzonnen we er zelf maar de rest bij. En terwijl ik
dit allemaal zit te schrijven word ik weer erg verdrietig. Ze is in 2010
overleden, dat was een zege, voor haar. Ze had voortdurend pijn en kon dit niet
uiten. Maar met een bos bloemen op bezoek gaan omdat ze jarig was, dat mis ik. Ik ga vandaag zeker een
kaarsje voor haar opsteken. Met een bloemetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten